KİŞİYİ SİL
kendinden kaçmak isteyip başaramayacağını bildiği her zaman aynı yere giderdi kız..kimi zaman bi elinde telefon,bi elinde sigara;kimi zaman bi elinde çantası,bi elinde sigara;kimi zaman bi elinde market torbası bi elinde sigara olurdu o yerde.endişelenirdi.şimdi biri gelip bişey söyliyecek,ne arıyosun burda diyecek,şimdi merdivenden bi tinerci çıkacak,nereye kaçsa bilemicek..oysa hiç bi tinerciden korkup da kaçmazdı,korksa da kaçmazdı.normal geçinenlerin aksine üstüne üstüne giderdi onların,tinsinmezdi,iğrenmezdi,böylelikle onlarda ona zarar vermezdi...bazen canı gibi sevdiği bi arkadaşını götürürdü oraya,bazen canı olanı..orası ona özeldi ya işte,içine dair bi sırdı ya,hangi sırrı tutabilmişti ki içinde kendi içine ait olanı tutsun..götürürdü işte onları da.gel bak,burası benim gizli yerim..ne zaman kaçmak istesem....

evde kızın karşısında sanal bi ekran var,gözünün görmüş olduklarını aklından çıkarma çabasıyla sanal yüzlere başvuruyordu durmadan.sanal yüzler onu mutlu ediyordu,likit kristalin veremediğini onlar veriyodu,hem kurmalarını istedikleri cümleleri de kuruyolardı birer birer,mutluydu ya işte..sonra bi isme takıldı gözü yine,hep aynı isme,uzun süredir yalnızca bir isim kafasını bu kadar karıştırıyordu,zihnini meşgul ediyordu.o isim ki hayatından çıktı çıkalı düşüncesinden çıkmamaıştı bi türlü kızın..

o sanal yüzlerden biriyle konuşurken bi sohbet başladı birden,öyle bir konuşma platformu ki istemediin insanla konuşmayabiliyorsun,onu engelleyebiliyorsun ve o sanki sen yokmuşsun gibi gördüğü için sanki sen yokmuşsun gibi değirleriyle konuşmaya devam edebiliyor.bi de onu silebiliyorsun,o senin varlığından şüphe bile etmezken,diğeri adının üzerine gidip tek tuşla seni yok edebiliyor.kontrol zamanı geldi,arayıp bulduğunda kız ve öteki bu tehlikeli oyunun kurallarını bi anda hakim olmadı kız kendine,,oysa kimsenin adını silmeye cesaret edebileceğini aklının ucundan bile geçirmezdi.kız yapamazdı çünkü bunu ve düşünürdü öğrenme ihtimalini.düşünürdü kişi sizi silmiş lafının değil düşüncesinin bile insanı çıldırtma ihtimalini.bastı kız tuşlara.ve o isim vardı karşısında.uzun zamandır maddi manevi varlığıyla hayatında olduğunu bildiği,sonraları yalnızca ismen de olsa varoluşunu görebildiği o isim..inanmadı kız önce,nasıl olur canım her gece görüyorum onu aynı saatte diye geçirdi içinden.elleri de titremedi değil ama aynı zamanda.doğrulamak isterken yaptığı sorgulamayı,doğru olmasından hiç bir şeyden korkmadığı kadar korkmuştu belki de.aynı isim...100 isim varken karşısında hayatta en son aklına gelecek isim adının üzerine gelip sağ tuşa tıklamıştı çoktan...

inanamadı.o öyle bi insan değil ki dedi.o bunu öğrenme ihtimalimi düşünür,korkar,beni üzmeyi istemez.bunca zaman bu kadar da yalnış tanımış olamam.bu kadar da yanılmış olamam.ama bu imkansız..

kaçma isteği belirdi birdenbire,oysa bu gerçekten kaçamayacağını biliyordu.evden kaçtı.o hep gittiği yere gitti yine,,bi elinde sigarası vardı yine,bi elinde hiç bir şey...
.............
-bak canım burası benim gizli yerim işte.kışın ağaçların üzerinde yaprak kalmadığından deniz de görünebiliyor,ama şimdi bahar ya,kapanmış neredeyse görüntü.-güzelmiş balım.o arka tarafta ne var biliyo musun?-bilmiyorum hep aynı yerde duruyorum,oraya hiç gitmedim.-gel...-yaa olmazz eve gitmem lazım,geç kalıyorum..-gel dedim sana,,-tamam ya tamam geliyorum iştteee
..............
apartmanın olduğu arka taraftan bi adam kıza doğru yanaşmaya başlar,kız adamın kapıcı olduğunu tahmin etmektedir.umarım bişey sormaz diye geçirir içinden,gözyaşından başka cevap verebilecek hali yoktur çünkü..
-hanfendi birine mi bakmıştınız?
-şey benn geçen gün burda küpemi düşürmüşüm...
-anladım nasıl bişeydi?
-böyle siyah çubuklar ucunda kırmızı iki top var..şu arka bahçeden geliyodum ben,sonra yanımda o da vardı,beni silmiş biliyo musunuz,adımın üzerine gidip kişiyi sil demiş,o kadar kesin ve net emir vermiş ki makineye,makine söyledi bana,kim demiş sanal diye,gerçekti gayet işte,o benim hayatımdaki tek gerçekti hatta.bi kere bi arkadaşımı da getirmiştim buraya,onu da çok sevmiştim ama o da gitti.hem beni de onunla o tanıştırmıştı zaten,ikisi de gitti.giderken bana sormadılar biliyo musunuz.benim çok canım acıdı.ben onların çok düşünceli olduklarını biliyodum otsa.görüyodum bunu ya,görüyodum gözlerimle.ama o beni silmiş.küpemi de düşürdüm zaten,eve geç kalıyorum,kusura bakmayın,,gitmeliyim............................................

Herkese göster :